تـا ڪـے ایـטּ تـراژدے مسخـره زندگے را نگاه ڪــُنمـ؟!
مُدَتهآستــ..
خَـطّی ميكِـشَم بَر رویِ ديـوارِ خَرابــ شُدِهـ زِنْـدِگيم
تاشايَــد روزی اينــ ديـوار بَـرسَــرَم فُرو ريزَدْ وَ مَـــن تيترِ روزنامِـــهـا شوم!!
گــوشهـایـــم را مــی گیـــرم
چـشـم هــایــم را مــی بـنــدم
زبـانــم را گـاز مـی گیـــرم
ولــی حریـــف افکـــارم نـمـــی شــوم دلتنـگـــــــــم !!!
هیچوقتــ
כل اونایے ڪه گریــــه شوטּ بے صــــכاست رو نـشڪنید
چو טּ ایــن آכما هیچڪس رو نــכارטּ ڪه اشڪاشونـو پاڪـــ ڪنـــﮧ!!!
سَــهمِ من از او٬ عشــق نیست
ذوق نیسـت اشـتیاق نیسـت
همان دلــتنگیِ بــی پایانی سـت
کـه روزهــا دیــوانه ام می کـند...!
نـشـستـه ام...
بـــیـاد ِ کــودکــی هـــایــم ، دور ِ "غــلـط"هــا ، یـک خــط ِ قرمز مـی کـــشـم !
حتی... دور ِ تــــــــو !
عادت ندارم درددلم را،به همه کس بگویم!
پس خاکش میکنم زیر چهره ی خندانم...
تا همه فکر کنند،نه دردی دارم نه قلبی....
گاهی از مردها هم میشود آموخت
من از آنها آموختم ….
“مردی” و ” مردانگی ” هیچ ربطی به بعضی از انها ندارد….
غمگینــم...
مثه عکسـی در اعلامیــــه ی ترحیـــــم !
کـــه "لـــبخنــدش" ..
دیگــران را "مـی گــریـانـد" ...!
بچه که بودیم بستنیمان را گاز میزدند
قیامتی بر پــــــــــــــا میکردیم
چه بیهوده بـــــــزرگ شدیم
امــروز روحمان را گــــــــــــــــــاز میزنند و مـــــــا می خندیم ...!
ﺑﻌﻀﮯ ﻫﺎ ﺭُﻭ ﺑﺎﯾَﺪ ﺍَﺯ ﺗﻮ ﺭُﻭﯾﺎﺕْ ﺑــِڪِﺸﮯ ﺑﯿﺮﻭﻥْ
ﻣُﺤڪَﻢْ ﺑَﻐَﻠِﺶْ ڪُﻨﮯ، ﺑَﻌﺪ ﺁﺭﻭﻡ ﺩَﺭِ ﮔﻮﺷِﺶ ﺑــِﮕﮯ :
ﺁﺧِــﮧ ﺗُﻮ ﭼــِﺮﺍ ﻭﺍﻗِﻌﮯ ﻧﯿﺴﺘﮯ ﻻﻣَّﺼَﺒـْ ....
وقتی مرا در آغوش میگرفت
چشمانش را می بست.
نمیدانم از احساس زیادش بود یا
خودش را در آغوش دیگری تصور میکرد.
ϰ-†нêmê§ |